Reisverslag 16 – Reisroute

In twee maanden reden we 6660 km met de Camper door Nieuw Zeeland.

Reisverslag 15 – North Island – 7

Pacific Coast Highway, Coromandel, Tairua, Tauranga en Putaruru.

Van Auckland reden we over de Pacific Coast Highway langs de Firth of Thames, rond het Coromandel schiereiland, naar Tauranga. Bij het woord “Highway” denk je meestal aan een een brede vierbaans weg. Maar in NZ moet je blij zijn als het een smalle tweebaans weg is. In de buurt van Putaruru brachten we de camper terug naar Annika en Peter.

Een deel van de westkust langs de Firth of Thames wordt Seabird Coast genoemd. Hier overwinteren veel vogelsoorten. Een groot aantal komen zelfs uit Siberië.

Bij het Miranda Shore Bird Centre, langs de Seabird Coast, kan je heerlijk wandelen naar de vogelschermen.

Voor de camperplaats langs de Seabird Coast bij “Rays Rest” is heel veel belangstelling.

Zonsondergang bij “Rays Rest”.

Langs de Seabird Coast vlogen niet alleen vogels maar ook gemotoriseerde paragliders.

De mossels zijn iets groter in NZ dan in NL.

Net voor Coromandel zijn een paar mooie vergezichten over Coromandel harbour.

Een paar indrukken van Coromandel Town.

In Coromandel Town hebben we overnacht bij een POP (Park over Property) van de camperclub NZMCA. Deze gastvrije mensen hadden zelfs een apart wc gebouwtje met een douche en een wasmachine er in.

Aan de South Pacific Ocean kant van het Coromandel schiereiland is Cathedral Cove. Vanaf het parkeerterrein, waar we mochten overnachten, hadden we een geweldig uitzicht.

Cathedral Cove. Ria zorgt er voor dat je kan inschatten hoe groot de cathedral is.

Cathedral Cove.

Cathedral Cove strand.

Op het parkeerterrein bij Cathedral Cove vloog een “drone” rond met een camera.

Onder Hot Water Beach zit een thermische water bron. Wij waren op de verkeerde plaats en op de verkeerde tijd. Je moet er 1 á 2 uur rond eb zijn om op de goede plaats te kunnen graven. Twee van de foto’s zijn van het Internet.

Surfer bij Tairua Ocean Beach in Tairua.

Uitzicht van Mount Paku (178 m), in Tairura, op Pauanui.

Uitzicht op Tairura harbour vanaf Mount Paku.

Een “Selfie” op Mount Paku richting Pauanui.

Na 2 maanden en 6660 km brachten we de camper terug naar Annika en Peter in de buurt van Putaruru. In totaal reden we 3360 km op het Zuideiland en 3300 op het Noordeiland.

Reisverslag 14 – North Island – 6

Gum diggers Park, Ahipara, Waipoua Forest ( Giant Kauri Trees), Matakohe (Kauri Museum) en Auckland.

Van Cape Reinga reden we langs de westkust naar Auckland. Een groot deel van deze rit had te maken met de Kauri boom.

We maakten ons zorgen over de naderende orkaan Lusi en we waren van plan om tijdig een veilige plaats te vinden om de orkaan te doorstaan.

Een Gumdiggerspark. We vroegen ons af wat dat zou zijn en wat is gum? Het is het hars van de Kauri boom dat destijds door de Maori werd gekauwd. net als kauwgum. Op een aantal plaatsen in NZ liggen gepreserveerde Kauri bomen onder de grond die tussen 40,000 en 150,000 jaar oud zijn. Rondom deze bomen lagen grote hoeveelheden gefossiliseerde gum, dat buiten NZ ook Amber of Bernstein wordt genoemd. De gum is jarenlang een kostbaar exportproduct geweest omdat het een ideale grondstof was voor vernis en lak.

We zouden niet geweten hebben wat deze winkel verkocht als we niet eerst het Gumdiggerspark hadden bezocht.

In Ahipara bleven we twee nachten op de camping om het ergste van orkaan Lusi uit te zitten. Het bleek allemaal veel minder dramatisch als voorspeld.

In het Waipoua forest staan nog een groot aantal Kauri bomen.

De grootste is de Tane Mahuta.( “Heer van het woud”, in het midden op de foto). De boom is 52 m hoog en de stam heeft een diameter van 4,4 m.

In het Kauri Museum in Matakohe worden alle aspecten van de Kauri boom belicht inclusief het leven en werken van de mensen in die tijd. 

Ria, in het museum, bij een Kauriplank van 22,5 m lang.

Het is zeer onwaarschijnlijk dat je met deze camper in Europa de weg op zou mogen. Deze heeft zelfs ook nog twee hefdaken.

Vanaf Mount Victoria in Devonport, heb je een een mooi uitzicht op het centrum van Auckland.

De 328 m hoge Sky Tower is het hoogste gebouw op het zuidelijk halfrond. In de toren heb je op 186 m (Observation Deck) en op 220 m ( Sky Deck) een mooi uitzicht over Auckland en de directe omgeving.

Uitzicht van het Sky Deck op het centrum van Auckland, de haven, Devonport en het Rangitoto eiland.

In de haven van Auckland werd het het nieuwe cruiseschip van National Geographic gedoopt door Valerie May Taylor. ( http://en.wikipedia.org/wiki/Ron_%26_Valerie_Taylor ). 

Zij is een bekende Australische duikster en onderwater fotografe en cineaste. National Geographic organiseert exclusieve cruises van 2 á 3 weken met een prijs vanaf Euro 20,000.

Reisverslag 13 – North Island – 5

Waitomo Caves, Otorohanga – Kiwi House, Bridal Veil falls, Raglan, Auckland, Kawakawa (Hundertwasser), Waitangi (Treaty Grounds) en Cape Reinga.

In dit verslag rijden we van Te Kuiti, via Auckland naar Cape Reinga, het noordelijkste punt van Nieuw Zeeland. We hadden graag wat langer in het noorden willen blijven, vooral in Cape Reinga, maar dat vonden we te riskant omdat voorspeld was dat orkaan Lusi binnen 24 uur het noorden zou bereiken.

Dit futuristische gebouw is de ingang naar de Waitomo Glowworm Caves. De glowworms zijn insectenlarven die tegen de bovenkant van de grotten zitten. Ze voeden zich met insecten die ze vangen met een er onder hangende kleverige draad. Het is een geweldige ervaring om met een bootje door de grotten te varen onder de lichtgevende larven. Het verschijnsel komt blijkbaar alleen in Nieuw Zeeland en Australië voor.

In Otorohanga bezochten we het Kiwi House. Hier zagen we voor he eerst een levende Kiwi. Ze zien er veel mooier uit als het beeld bij de ingang.

In de buurt bij Raglan zijn de 55 m hoge Bridal Veil Falls. En inderdaad met een beetje wind en wat fantasie zie je een bruidssluier.

Bij de Raglan Club in Raglan mocht je op de parkeerplaats overnachten met gebruik van de faciliteiten. Toen ik naar de w.c.. liep werd ik teruggeroepen met het vriendelijk verzoek om eerst mijn petje af te zetten want het dragen van een hoofddeksel was tegen de kledingvoorschriften.

De bijzondere vorm van dit plaatsnaambord wordt duidelijk als je de toilet in Kawakawa bezoekt.

Het toiletgebouw in Kawakawa is een ontwerp van de bekende Oostenrijkse kunstenaar Hundertwasser. Hij woonde 25 jaar in de buurt van Kawakawa en overleed in 2000. De toilet, gebouwd in 1999, was zijn laatste project. Bijna iedereen in Europa kent wel een Hundertwasser project zoals bv. het Hunderwasserhaus in Wenen.

Hier in Waitangi ondertekenden de Maori en de Britten, op 6 februari 1840, een verdrag waarmee de overheersing van Groot Brittannië over Nieuw Zeeland een feit werd. Er zijn een aantal belangrijke verschillen in de Britse en de Maori versie van het verdrag. Daardoor werd er met enige regelmaat oorlog gevoerd.

Elk jaar op Waitangi Day wordt er met deze kano’s gevaren. De grootste is 35 m lang en heeft minimaal 76 peddelaars nodig om er veilig mee te varen.

Evenals in Rotorua (Te Puia) genoten we ook in Waitangi van een cultureel optreden van de Maori.

In Waitangi kregen we de California Quails, met hun grappige kuifjes, nog eens goed te zien.

Ria bij de vuurtoren op Cape Reinga, het noordelijkste punt van Nieuw Zeeland

Volgens het bord bij de vuurtoren is het 18029 km naar Londen. Nieuw Zeeland ligt voor ons precies aan de andere kant van de wereld met een tijdverschil van 12 uur.

Vanaf het parkeerterrein van Cape Reinga heb je een mooi uitzicht op Cape Maria van Diemen.

Op de weg terug van Cape Reinga kom je langs de “Giant te Paki Sand Dunes”. Op de foto zijn ze niet zo hoog maar ze zijn aanzienlijk hoger aan de kant van de Tasman Sea. Langs de weg werden Sandboards te huur aangeboden.

Reisverslag 12 – North Island – 4

Wellington, Foxton, Hawera, Manaia, Hallard Gardens, Dawson Falls, New Plymouth en Te Kuiti.

Van Wellington reden we over de hoofdweg, langs de westkust, naar het noorden. Eerst weg nummer 3 en daarna nummer 1 tot Te Kuiti.

Bij aankomst in Wellington was het weer een stuk aangenamer dan bij vertrek 3 ½ week geleden.

De skyline van Wellington.

Na aankomst in Wellington reden we naar Foxton Golfclub om te overnachten en de volgende dag 9 holes te spelen.

Vanaf de NZMCA camperplaats in Hawera zou je een mooi uitzicht moeten hebben op de mooie kegelvormige vulkaan Taranaki. Maar het was zwaar bewolkt. Pas de volgende ochtend kregen we de vulkaan een beetje te zien.

Manaia noemt zich de Bread Capital. Het was ons niet duidelijk waarom. 

Tussen Manaia en het Egmont National Park ligt, midden tussen de weilanden, Hollard Gardens. Op een plaats waar je dit helemaal niet verwacht. Oorspronkelijk is de tuin een  uit de hand gelopen hobby van een boer.

Een impressie van de tuin met een vogel met de nogal logische naam: blackbird.

Nogmaals Hollard Gardens. De vogel is een Song Thrush. De Cicada had zich vastgehaakt aan Ria’s jas en kregen we maar met moeite weer los.

Dit is het parkeerterrein van het Dawson Falls Visitor Centre in het Egmont National Park.

De vulkaan Taranaki (2518 m) ligt midden in het Egmont N.P. Vanaf het parkeerterrein hebben we de Kapuni Loop Track gelopen en kwamen zodoende ook langs Dawson Falls.

Dawson Falls met de smalle weg naar het visitor centre.

Van het Egmont N.P.reden we naar New Plymouth aan de Tasman Sea.

In het centrum van New Plymouth waren ze bezig om op gebouwen etc. met spuitbussen afbeeldingen te maken. Heet dit dan ook graffiti? Er was ook een soort workshop waar iedereen het eens mocht proberen.

Één van de vele mooie resultaten.

Op de boulevard in New Plymouth staat een 45 m hoog kunstwerk met de naam: Wind Wand. Het is het idee van een in Nieuw Zeeland geboren kunstenaar Len Lye, die in 1980 stierf. Hij had een aantal kleinere versies gemaakt en hoopte nog een keer eentje van 45 m te maken. Twintig jaar na zijn dood in verband met de millennium viering werd het kunstwerk gerealiseerd. 

Deze Califorina Quails hadden we nog nooit gezien. Ze zijn gemakkelijk te herkennen aan het mooie kuifje.

Op de Fitzroy Golfbaan in New Plymouth kregen we eindelijk de vulkaan Taranaki te zien. Jammer genoeg niet met een witte top zoals de vulkaan altijd in de brochures staat afgebeeld.

De monding van de Mokau rivier in Mokau.

Dit 7 m hoge beeld van een Schapenscheerder staat al 20 jaar in Te Kuiti. De New Zealand Shearer Championships worden sinds 1987 gehouden in Te Kuiti en de stad noemt zich dan ook de Shearing Capital of the World. Tijdens de wedstrijden wordt een schaap binnen een minuut geschoren.