Reisverslag 12 – North Island – 4

Wellington, Foxton, Hawera, Manaia, Hallard Gardens, Dawson Falls, New Plymouth en Te Kuiti.

Van Wellington reden we over de hoofdweg, langs de westkust, naar het noorden. Eerst weg nummer 3 en daarna nummer 1 tot Te Kuiti.

Bij aankomst in Wellington was het weer een stuk aangenamer dan bij vertrek 3 ½ week geleden.

De skyline van Wellington.

Na aankomst in Wellington reden we naar Foxton Golfclub om te overnachten en de volgende dag 9 holes te spelen.

Vanaf de NZMCA camperplaats in Hawera zou je een mooi uitzicht moeten hebben op de mooie kegelvormige vulkaan Taranaki. Maar het was zwaar bewolkt. Pas de volgende ochtend kregen we de vulkaan een beetje te zien.

Manaia noemt zich de Bread Capital. Het was ons niet duidelijk waarom. 

Tussen Manaia en het Egmont National Park ligt, midden tussen de weilanden, Hollard Gardens. Op een plaats waar je dit helemaal niet verwacht. Oorspronkelijk is de tuin een  uit de hand gelopen hobby van een boer.

Een impressie van de tuin met een vogel met de nogal logische naam: blackbird.

Nogmaals Hollard Gardens. De vogel is een Song Thrush. De Cicada had zich vastgehaakt aan Ria’s jas en kregen we maar met moeite weer los.

Dit is het parkeerterrein van het Dawson Falls Visitor Centre in het Egmont National Park.

De vulkaan Taranaki (2518 m) ligt midden in het Egmont N.P. Vanaf het parkeerterrein hebben we de Kapuni Loop Track gelopen en kwamen zodoende ook langs Dawson Falls.

Dawson Falls met de smalle weg naar het visitor centre.

Van het Egmont N.P.reden we naar New Plymouth aan de Tasman Sea.

In het centrum van New Plymouth waren ze bezig om op gebouwen etc. met spuitbussen afbeeldingen te maken. Heet dit dan ook graffiti? Er was ook een soort workshop waar iedereen het eens mocht proberen.

Één van de vele mooie resultaten.

Op de boulevard in New Plymouth staat een 45 m hoog kunstwerk met de naam: Wind Wand. Het is het idee van een in Nieuw Zeeland geboren kunstenaar Len Lye, die in 1980 stierf. Hij had een aantal kleinere versies gemaakt en hoopte nog een keer eentje van 45 m te maken. Twintig jaar na zijn dood in verband met de millennium viering werd het kunstwerk gerealiseerd. 

Deze Califorina Quails hadden we nog nooit gezien. Ze zijn gemakkelijk te herkennen aan het mooie kuifje.

Op de Fitzroy Golfbaan in New Plymouth kregen we eindelijk de vulkaan Taranaki te zien. Jammer genoeg niet met een witte top zoals de vulkaan altijd in de brochures staat afgebeeld.

De monding van de Mokau rivier in Mokau.

Dit 7 m hoge beeld van een Schapenscheerder staat al 20 jaar in Te Kuiti. De New Zealand Shearer Championships worden sinds 1987 gehouden in Te Kuiti en de stad noemt zich dan ook de Shearing Capital of the World. Tijdens de wedstrijden wordt een schaap binnen een minuut geschoren.

Reisverslag 11 – South Island – 8

Abel Tasman National Park, Nelson, Queen Charlotte Drive en Picton (veerboot naar Wellington).

Het Abel Tasman National Park, in het noordwesten van het Zuideiland, heeft een bijzondere kustlijn met mooie baaien en goudgele stranden. Je kan er ook mooie wandelingen maken. Er zijn talloze firma’s met grote en kleine bootjes die shuttle services, vanuit Kaiterteri en Marahau, aanbieden naar de diverse stranden. Wij vertrokken met de”Abel Tasman Sea Shuttle” vanuit Kaiterteri.

Een deel van de baai in Kaiterteri.

Onze boot ligt klaar om aan boord te gaan voor een retourtje naar Totaranui.

Kort na vertrek vaar je langs “Split Apple Rock”.

Daarna stopt de boot bij bijna elk strand om passagiers af te zetten en weer op te halen.

Wij stapten op de terugweg uit in Torrent Bay voor een wandeling van een paar uur en werden 3 uur later weer opgehaald op Medlands Beach. De Silvereye bleef even rustig zitten en we hadden ook een uitzicht op Sandfly Bay. Er zitten daar niet meer zandvliegen dan op andere stranden maar door deze naam is het er wel altijd rustig.

Na een kwartiertje wandelen heb je een mooi uitzicht op Torrent Bay.

Frenchman Bay

Bark Bay - 1

Bark Bay - 2

We hadden onderweg de “Paradise Shelducks” al dikwijls gezien maar niet niet kunnen fotograferen. Op de camping in Kaiteriteri lukte het eindelijk maar kregen het paartje niet samen op één foto. Dus dan maar zo.

Ja, wat is nu een “Trundler”? Deze benaming komt waarschijnlijk alleen maar in NZ voor.

Deze huismus is nu een campermus. We hadden te veel gemorst en dat had de mus door de open deur gauw gezien.

Van Havelock naar Picton namen we de scenic route over de Queen Charlotte Drive en zoals de naam al aangeeft loopt de weg grotendeels langs de Queen Charlotte Sound. De afstand over de hoofdweg via Blenheim is ongeveer 3 tot 4 keer zo lang maar er zitten zoveel bochten in de Queen Charlotte Drive dat de hoofdweg misschien toch korter in tijd is.

Aan het begin van de Queen Charlotte drive is er bij Cullen Point een Lookout met aan een kant een uitzicht op Havelock en....

... aan de andere kant kijk je op een Sound maar nog niet de Queen Charlotte Sound.

Een haventje langs de Queen Charlotte Drive.

Uitzicht op Picton van de Queen Charlotte Drive.

Na 3360 km op het Zuideiland, vertrokken we uit Picton terug naar het Noordeiland.

Queen Charlotte Sound - 1

Queen Charlotte Sound - 2

We hebben zojuist de Queen Charlotte Sound verlaten en varen nu over de Cook Strait naar Wellington.

Reisverslag 10 – South Island – 7

Franz Josef Glacier, Hokitika, Shantytown, Tasman en Kaiteriteri.

Ongeveer 20 km ten noorden van de Fox Glacier ligt de 12 km lange Franz Josef Glacier.

Ook  bij de Franz Josef glacier stond dat de condities goed waren. Het had de hele morgen geregend en kort na de middag werd het droog maar later tijdens onze wandeling naar de gletsjer vielen er weer een paar buien.

De wolken gaven de gletsjer even vrij en dus maar snel een telefoto gemaakt, want je weet maar nooit of je nog een tweede gelegenheid krijgt.

We zijn er nog lang niet maar Ria loopt een klein stukje terug voor de foto.

Hier was het weer even droog.

Hier heeft de gletsjer duidelijk zijn sporen achtergelaten.

Door de regenbuien waren er meer watervallen dan normaal.

Hoe dichter we bij de gletsjer kwamen des te slechter werd het beeld.

Zoals je kunt zien was het weer op de weg terug niet veel beter.

Een aangename plaats aan de westkust is Hokitika. Er zijn hier een aantal dingen te zien en te doen en wij kozen voor de een wandeling door het historische centrum en een rondje golf op de links course

In Hokitiki staat een opvallende klokkentoren uit 1903 ter eren van de kroning van Edward VII.

Smalle eenbaansbruggen zijn er genoeg aan de westkust en door de rest van NZ. Bij deze brug  gaat de trein er ook nog over.

Tussen Hokitika en Greymouth ligt Shantytown, een soort openluchtmuseum

De ingang van Shantytown.

In dit gebied, zoals vrijwel overall in NZ, werden veel bomen gekapt. Deze stoomtrein, uit 1877, vervoerde de boomstammen.

Er was van alles te zien in Shantytown. Een houtzagerij, een smederij, een koetshuis en zelfs een bank.

Ria kreeg gold panning les en ze vond zowaar een beetje goud.

Langs de weg zagen we deze bijzondere camper.

In Tasman, aan de Tasman Bay, konden we deze mooi gelegen “Kina Cliffs” baan niet overslaan.

Op de camping in Kaiteriteri zagen we eindelijk de Pukeko. De Pukeko is slanker maar lijkt voor de rest veel op de met uitsterven bedreigde Takahe.

Vanuit Kaiteriteri zijn er veel excursie mogelijkheden naar het Abel Tasman National Park. Meer hierover in het volgende reisverslag.