Reisverslag 05 – South Island – 2

Lake Tekapo, Mount John, Lake Pukaki, Mount Cook, Tasman Glacier.

In de “Weedons Country Club”, vlakbij Christchurch, speelden we het eerste rondje golf, deze reis. Vervolgens reden we naar Lake Tekapo.

Bij aankomst bij Lake Tekapo was het erg druk. Er waren vooral veel Aziaten die van alles en iedereen een foto moesten maken. Met veel kunst-en-vliegwerk heb ik een foto van het meer kunnen maken zonder dat er al te veel mensen op staan. Het meest gefotografeerde kerkje van Nieuw Zeeland staat er niet op omdat het daar zwart van de mensen zag.

Bij het kerkje stond een bord met “wedding in progress”. De dame, die de wacht hield bij de deur, zei dat het in een minuut of vijf afgelopen zou zijn. Omdat we het kerkje ook van binnen wilden zien en Ria nu ook de bruid, bleven we even wachten.

Een primeur. Veel mensen hebben foto’s van het meest gefotografeerde kerkje maar het zullen er niet veel zijn die een foto hebben van het kerkje  met een bruidspaar er op.

De bruidsreportage.

De priester heeft, bij het altaar, wel een heel mooi uitzicht over Lake Tekapo.

Bij het meer staat een standbeeld van een collie omdat zonder de collie, als herdershond, dit deel van nieuw Zeeland niet ontwikkeld had kunnen worden.

De volgende ochtend, voor dat de busladingen met Aziaten aankwamen, lukte het nog nog een foto van het meer te maken met ook het kerkje er op.

Nog een foto van Lake Tekapo genomen onderweg naar onze camperplaats bij lake Alexandria.

De ondergaande zon zorgt nog voor een fraai beeld in de buurt van onze camperplaats.

De ondergaande zon op de camperplaats bij Lake Alexandria.

De volgende ochtend reden we naar het Mount John University Observatory, op de top van Mount John. De witte stipjes rechtsboven op de foto zijn de koepels van het observatorium.

Lake Alexandria vanaf Mount John.

Één van de koepels met uitzicht op Lake Alexandia en Lake Tekapo

Uitzicht op het dorp Lake Tekapo vanaf Mount John.

Onze eerste blik op Lake Pukaki.

Op weg naar Mount Cook langs Lake Pukaki.

Hier houdt de weg op. Als je nog dichter bij Mount Cook ( rechts met sneeuw bedekt) wilt komen zal je te voet verder moeten gaan.

Mount Cook, met 3755m de hoogste berg van NZ.

Het gedenkteken voor de mensen die hier in de bergen omgekomen zijn.

Op weg naar het Tasman Lake over een hele slechte weg en een wandeling aan het einde van de weg.

Lake Tasman.

De Tasman gletscher.

Reisverslag 04 – South Island – 1

Picton, Paparoa Point, Kaikoura, Henmer Springs & Christchurch.

Bij het binnenvaren van het South Island klaarde het weer op. In Picton verlieten we de veerboot en reden langs de oostkust richting Christchurch.

In de Queen Charlotte Sound op weg naar Picton.

De zon kwam te voorschijn boven het Queen Charlotte Sound.

We naderden Picton.

De concurrent van Interislander, Bluebridge, op weg van Picton naar Wellington.

De dag na aankomst in Picton scheen de zon in Paparoa Point.

Paparoa Point is een mooie camperplaatsje maar het is vooral bekend door de zeehonden die hier altijd wel te vinden zijn.

Dit is waarschijnlijk de baas want hij heeft een grote rots alleen voor zichzelf.

Ria durfde niet dichterbij te komen omdat de zeehond duidelijk liet merken dit niet op prijs te stellen.

De eerste belangrijke stop op het South Island was Kaikoura om walvissen te zien. Op de meeste plaatsen zijn walvissen alleen te zien gedurende een aantal maanden per jaar en we vroegen ons af we wel in de goede periode in Kaikoura waren.

Dit was ons uitzicht toen we zaten te onbijten op onze camperplaats in Kaikoura. De NZMCA heeft een deal met de Trotters Club dat leden daar mogen overnachten.

De Whale Watching firma beloofde een refund van 80 % als we geen walvis zouden zien. Achteraf bleek dat ze praktisch geen risico lopen omdat Sperm Whale mannetjes zich het hele jaar in dit gebied ophouden, terwijl de vrouwtjes naar het warmere noorden trekken om te baren en de kleintjes groot te brengen.

Vijf keer zagen we een walvis. Twee ervan zagen we voor een tweede keer. De biologe, aan boord, herkent de walvissen aan de vorm van de staart en vooral de beschadigingen ervan.

Whale Watching werd ook aangeboden per vliegtuig en Helicopter.

South Bay, Kaikoura.

Zonondergang over de camperplaats in Kaikoura.

Van Kaikoura reden we over de Alpine Pacific Triangle naar Hanmer Springs en Christchurch.

Foto’s van Ria in het water zijn zeldzaam. Maar deze keer was er dan ook een goede reden. Ze had al dagen last van een stijve nek en kon haar hoofd bijna niet meer bewegen. Ik suggereerde dat een thermisch bad met water van rond 40⁰ C best eens zou kunnen helpen. En zo waar, de volgende dag was de stijve nek verdwenen.

Ook in Hanmer Springs had de NZMCA een super camperplaats. Geen wonder dat je er maar maximum drie nachten mocht blijven staan.

In 2011 was er in Christchurch een zware aardbeving, waarbij 185 mensen omkwamen. Wij moesten, dichtbij van het centrum van de stad, een camperonderdeel ophalen en zagen een deel van de schade die de aardbeving had aangericht. Van een aantal gebouwen stond alleen nog maar een buitengevel overeind. Opgestapelde containers werden gebruikt om er voor te zorgen dat de gevels niet zouden omvallen.

Reisverslag 03 – North Island – 3

Rangatira, Foxton, Paraparaumu & Wellington

We besloten om van het Tongariri National Park naar Wellington te rijden om daar de veerboot naar Picton te nemen naar het South Island.

Onderweg stopten we bij de golfclub in Rangatira om daar te overnachten en de volgende ochtend een rondje te golfen. Maar het regende en we besloten om door te rijden.

Net voor Foxton stonden er borden met “Dutch Mill” en “Dutch Market” er op. We volgden de borden en zagen een werkende replica van een oude Nederlandse graanmolen. Met het verkopen van Nederlandse producten proberen ze de kosten van onderhoud etc.te dekken.

Van onze camperplaats, aan het strand van Paraparaumu, keken we op het Kapiti eiland. We hebben nog even getwijfeld om er naar toe te gaan om o.a. Kiwi’s te zien. Maar dan hadden we er ook moeten overnachten omdat ze zich overdag niet laten zien.

Op de parkeerplaats in Paraparaunu waen twee camperplaatsen voor “self contained” campers. Of je camper “self contained” is, bepaal je niet zelf. Er zijn strikte regels voor en de camper moet regelmatig gekeurd worden om een geldig “self contained” certifikaat en sticker te krijgen. Een ingebouwde W.C en een vuilwatertank behoren tot de minimum voorwaarden.

Bij dit weer keken we vauit de Camper maar naar de ondergaande zon.

De volgende morgen was het stralend weer. Op de onderste foto is te zien hoe dicht we bij het strand stonden.

Maar later die dag, toen we in Wellington aan kwamen, was het guur en besloten we eerst maar het  “Museum of New Zealand”, beter bekend als “Te Papa”, te bezoeken.

Museums slaan wij meestal over maar “Te Papa” is geweldig. Het prijst zich terecht aan als “méér dan een gewoon museum”. De onderwerpen zijn heel divers zoals de ontwikkeling van Nieuw Zeeland vanaf de komst van de Maori’s tot de hedendaagse emigratie, wetenschap & techniek, flora & Fauna etc. De koe op de foto is gemaakt van “corned beef” blikjes.

Tot nu toe hebben we alleen maar dode kiwi’s gezien en niet op de weg, zoals met andere dieren, maar in het museum. Wij dachten dat een Kiwi een Kiwi was maar zo simpel is het niet. In het museum stonden er vier die zich, waarschijnlijk om geografische redenen, anders ontwikkeld hebben.

Als voorbeeld voor de immigratiegolf, kort na de tweede wereldoorlog, werd de ervaring van de Nederlandse familie Vlaar getoond in het museum.

Uitzicht op de haven van Wellington vanuit het Museum.

De “cable car” brengt je naar het hoogste punt van de grote botanische tuin in Wellington. Oorspronkelijk was de “cable car” gebouwd om de mensen uit de stad naar de hoger gelegen woonwijken te vervoeren.

Uitzicht over Wellington bij het bovenste “Cable Car” station.

Een paar bloemen uit de botanische tuin.

Tot onze verbazing gingen we aan boord van een veerboot van de Stena Line terwijl we bij de Interislander maatschappij hadden geboekt. Later lazen we in de krant dat de Stena Alegra ingehuurd was omdat een boot van Interislander onderweg naar Singapore was om gerepareerd te worden.

Na het vertrek uit Wellington waren het alleen de rokers die zich buiten waagden.