Picton, Paparoa Point, Kaikoura,
Henmer Springs & Christchurch
Bij het binnenvaren van het South Island
klaarde het weer op. In Picton verlieten we de veerboot en reden langs de
oostkust richting Christchurch.
In de Queen Charlotte Sound op weg naar
Picton.
De zon kwam te voorschijn boven het Queen
Charlotte Sound.
We naderden Picton.
De concurrent van Interislander, Bluebridge,
op weg van Picton naar Wellington.
De dag na aankomst in Picton scheen de zon in
Paparoa Point.
Paparoa Point is een mooie camperplaatsje maar
het is vooral bekend door de zeehonden die hier altijd wel te vinden zijn.
Dit is waarschijnlijk de baas want hij heeft
een grote rots alleen voor zichzelf.
Ria durfde niet dichterbij te komen omdat de
zeehond duidelijk liet merken dit niet op prijs te stellen.
De eerste belangrijke stop op het South Island
was Kaikoura om walvissen te zien. Op de meeste plaatsen zijn walvissen alleen
te zien gedurende een aantal maanden per jaar en we vroegen ons af we wel in de
goede periode in Kaikoura waren.
Dit was ons uitzicht toen we zaten te onbijten
op onze camperplaats in Kaikoura. De NZMCA heeft een deal met de Trotters Club
dat leden daar mogen overnachten.
De Whale Watching firma beloofde een refund
van 80 % als we geen walvis zouden zien. Achteraf bleek dat ze praktisch geen
risico lopen omdat Sperm Whale mannetjes zich het hele jaar in dit gebied
ophouden, terwijl de vrouwtjes naar het warmere noorden trekken om te baren en
de kleintjes groot te brengen.
Vijf keer zagen we een walvis. Twee ervan
zagen we voor een tweede keer. De biologe, aan boord, herkent de walvissen aan
de vorm van de staart en vooral de beschadigingen ervan.
Whale Watching werd ook aangeboden per
vliegtuig en Helicopter.
South Bay, Kaikoura.
Zonondergang over de camperplaats in Kaikoura.
Van Kaikoura reden we over de Alpine Pacific
Triangle naar Hanmer Springs en Christchurch.
Foto’s van Ria in het water zijn zeldzaam.
Maar deze keer was er dan ook een goede reden. Ze had al dagen last van een
stijve nek en kon haar hoofd bijna niet meer bewegen. Ik suggereerde dat een
thermisch bad met water van rond 40⁰ C best eens zou kunnen helpen.
En zo waar, de volgende dag was de stijve nek verdwenen.
Ook in Hanmer Springs had de NZMCA een super
camperplaats. Geen wonder dat je er maar maximum drie nachten mocht blijven
staan.
In 2011 was er in Christchurch een zware
aardbeving, waarbij 185 mensen omkwamen. Wij moesten, dichtbij van het centrum van de stad, een
camperonderdeel ophalen en zagen een deel van de schade die de aardbeving had
aangericht. Van een aantal gebouwen stond alleen nog maar een buitengevel
overeind. Opgestapelde containers werden gebruikt om er voor te zorgen dat de
gevels niet zouden omvallen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten